Dzieciaki wychodzą z kina po nudnym seansie. Dopiero po chwili zdają sobie sprawę, że już bardzo późno, ostatni autobus odjechał, robi się zimno i ciemno. Nie mają kasy na taryfę. Arnold wpada na pomysł, aby pojechać metrem. Większość nie chciała, bo krążą różne legendy o metrze, ale nie było innego wyjścia. Metro spokojnie jedze, ale nagle psuje się i staje w środku tunelu. Pasażerów ogarnia panika.
Premiera: 23.12.1996r.
Tytuł Minimax: Metro
Tytuł oryginalny: Das Subway
Tytuł niemiecki: Im Untergrund
Scenariusz: Chris Simmons
Ocena: 4/6
Ciekawostki z odcinka:
* Słońce jest jeszcze całkiem wysoko, gdy dzieciaki wychodzą z kina, a chwilę później robi się wieczór.
* Babcia naprawiając metro gołymi rękoma, powinna zostać porażona prądem.
* Gdy Arnold dzwoni do domu do babci, równie dobrze mógłby zapytać dziadka czy by nie przyjechał po nich. Nie raz, np. w odcinku 'Nawiedzony pociąg' dziadek jechał po dzieciaki autem i to późno w nocy.
Piosenka bezdomnego z końca odcinka [Minimax]:
Daj swoją dłoń, nic to, że cuchnę,
No bośmy stali tutaj całą długą noc.
Co za gorąc co za sztynk, wagon stanął a w nim my,
Choć cisza gra, choć zero szans, kochajmy się.
Piosenka bezdomnego z końca odcinka [Nickelodeon]:
Daj mnie swoją dłoń, choć cuchnę troszkę,
W końcu spędziłeś ze mną całą, długą noc.
Co za gorąc, co za sztynk, wsiadłem, bo dostałem cynk,
(?) kochajmy się.